Mijn vinger heeft de bel nog niet geraakt en de deur zwiept al open.
Kom binnen, kom binnen, nodigt de dame ons uit.
Wat een warm onthaal 🙂
De prachtige lapjeskat, waar we deze zomer voor gaan zorgen, vindt het maar zozo. En maakt zich snel uit de voeten. Hahaha!
Die heeft wat “ontdooi tijd” nodig, zegt ze lachend.
En dan is het tijd voor koffie!
Met een??
Wat is dat dan??
Het ziet eruit als een, grote plakkerige knoop
En het smaakt voortreffelijk.
Een “nonnevot” lacht de man des huizes
Iets typisch Sittard’s zo blijkt.
Het verhaal gaat, dat het zo genoemd is naar de strik op het achterwerk van het nonnenhabijt.
Eigenlijk een nonnekont dus, lacht ie, breed uit 🙂
En dit is dan weer zo’n heerlijk lokaal weetje en lekkernij.
Hahahaha!
Ze leer je, nog eens wat als poezenoppas 🙂