Zo’n heerlijk moment, waarin alle elementen moeiteloos samenvallen.
Eigenlijk niks bijzonders, zo aan de buitenkant. Je zou mij niet eens opmerken waarschijnlijk.
Maar wat een feest heb hier in mezelf 🙂
Even een dagje alleen op pad.
Ik heb Frank net op de trein gezet…. en nu…. nog geen idee…
Zo’n dag waarin al-les mogelijk is.
Waarin alle opties wagenwijd openliggen…..
Koffie?? Hoor ik mezelf vragen. Ja!!
Aan de overkant zie ik een tentje.
Ik loop binnen, Eric Clapton, Wonderful Tonight, draait. Begint al goed 🙂
Ik schuif aan een tafeltje.
Mensen zitten met elkaar in gesprek, sommige op hun telefoon en verschillende laptops staan opengeklapt.
De bediening loopt af en aan.
Er hangt een leuke mix van rumoer en tumult en toch ook is er een soort sereniteit.
En dan, Stevie Wonder, Isn’t she lovely…,
Ik bedoel, hoe mooi kan het zijn….
Met een simpele koffie en een muziekje…
Nou dat…. gewoon dat….
Er is maar weinig voor nodig, volmaakt gelukkig te zijn. Toch??
Misschien is het gewoon de kust ,om het op te merken… ?? Alleen maar opmerken…
En dan Arita Franking, You make me feel, you make me feel, like a natural woman…
Een gevoel van diepe-diepe-diepe dankbaarheid en een vleugje ontroering… vallen me toe…
Wat is het leven mooi, wat is het toch ongelofelijk mooi 🙂